| Uniwersum |

                  

Dzieje świata opisane. Wszystko co dodatkowo do waszej wiedzy należeć może. Wiedza tu zawarta pozwoli wam najpewniej lepiej wcielić się w postać której losem kierujecie. Opisany świat różni się trochę - a nawet sporo - od XV wiecznej Europy chociaż na nim wzorowany, chociażby dlatego, że w tym świecie stworzenia z mitów i legend chadzają szlakiem i uczestniczą w żniwach z normalnymi ludźmi.

Zapraszamy do lektury...

Spis treści zawartych:

I. Opis Imperium Ilyrii, podległych mu ziem, oraz sojuszów zawartych. Ekonomiczne i Polityczne utarczki, wiedza geograficzna.

II. Religia panująca na terenach Imperium, kulty podrzędne a także wierzenia ludów pobliskich. Mistycyzm w pigułce, legendy wersje porównane.

III. Urywki kronik z ery poprzedniej, mity które żyły i odeszły, o zakazie magii.

IV. Monstra Opisane, legendy z Górnej Marchii, to co wśród borów, leśnych ruczajów oraz kłosów pszenicy grasuje.

<tu będzie kiedyś mapa>

I. Imperium Ilyrii, państwa podległe Miłościwemu Cesarzowi Cathalowi eap Ferris Nathaira, Księciu na ziemiach Dol Neav'de po prowincje Południowe, małżonkowi Jaśnie Oświeconej Królowej Innes Teagan pani Korathii.

Ilyria

      Za czasów elfów istniało tu księstwo jednego z elfickich lordów, Teresaha eap Yrs Fenella, co znajdowało się wcześniej, kroniki nie wspominają. Wraz z przybiciem długich łodzi ludzi elfy się wycofały zostawiając te tereny w rękach śmiertelnych plemion. Przez blisko trzy stulecia walczyły one bez większego celu, w końcu tworząc Księstwa Sprzymierzone. Początkowo podlegli byli oni potężnemu Cesarstwu Położonemu za Górami. W roku 1036 jeden z Książąt, Quinn Phelan po nałożonych podatkach na księstwa zebrał wojsko wszczynając bunt. Walki na Północnej granicy trwały dwa miesiące, początkowo tłamszone oddziały Księstw musiały się wycofać. Wtedy też oficjalnie wybrano Quinna na przywódcę, mającego sprawować władzę nad wszystkimi rodami. Wraz z wiosną tamtego roku Cesarstwo Północne zebrało siły wypowiadając oficjalnie wojnie Księstwom Sprzymierzonym. Quinn Phelan zwrócił się wtedy do Rady Wiedźm o pomoc. Czarownice milczały długo obserwując krwawe walki, widząc niechybną klęskę oddziałów zainterweniowały. Wszystkie kobiety obdarzone mocą zebrały się w Tor Vanora, to co wydarzyło się potem uważa się za rozpoczęcie epoki nowych bogów. Potomkinie elfów zebrały całą swoją moc w jedną myśl, myśl którą pokierowała Rada. Ruszyły one ziemię, zmuszając ją by najpierw zapadła się pochłaniając w swych czeluściach wrogie wojska, a potem zmusiły znów do ruchu glob ziemski, płyty skalne starły się wypiętrzając i tworząc na północnej granicy masyw górski. Po tym wydarzeniu wszystkie czarownice straciły swą moc, wiele z nich straciło także siłę fizyczną, zaś wszystkie członkinie Rady jak i wyżej postawione Wiedźmy stały się pustymi marionetkami. Po tamtym wydarzeniu, stracie wielu swoich ludzi Quinn Phelan zgromadził ludzi pod swoim przywództwem ogłaszając się Cesarzem Ilyrii, jak nazwał swój kraj.

      Władzę w Ilyrii sprawuje Cesarz, aktualnie jest nim Cathal eap Ferris Nathaira, będący władcą absolutnym. Po nim tron odziedziczyć ma jego najstarszy syn Renny eap Carhal Nathaira, który zrodzony jest z prawego łoża, z małżeństwa z Innes Teagan. Stolicą kraju jest Roseengrad, ustanowiony nią w 1320 roku, czyli dwadzieścia lat temu.

Korathia i Tyr

      Korathia, państwo marionetkowe utworzone po podbojach Imperium Ilyrii w 1315 roku. Sukcesję obejmuje tu zawsze najstarsza córka, zwyczajem jeszcze z czasów elfów. Ostatnia królowa z rodu Teagan zginęła podczas potyczek z wojskami Imperium. Z łaski miłościwego Cesarza Cathal eap Ferris Nathaira, w Korathii tron nadal obejmuje ta sama linia książąt lecz państwo po ślubie Cesarza z królową Innes jest całkowicie podległe Ilyrii - zarówno politycznie, jak i ekonomicznie.

      Tyr jest natomiast pod protektoratem Ilyrii. Po wojnie domowej która odbyła się tam w latach 1300-1302 oraz po tym jak wspierany nieoficjalnie przez Cesarza Cathala władzę objął król Maghnus, zaś Ilyria objęła osłabione państwo protektoratem.

Górna Marchia

      Teren przynależący do Imperium Ilyrii zorganizowany na systemie feudalno-wojskowym. Celem powstania Górnej Marchii było oddzielenie granicy właściwej Imperium od państwa Tulsańskiego z którym Cesarstwo ma dość napięte stosunki zaś wszystkie utarczki na granicy są łagodzone gdyż oba kraje są bliskie wypowiedzeniu sobie wzajem wojny. Do niedawna władzę sprawował nad tymi terenami Margrabia Larkin, dwadzieścia lat temu będąc watażką jednej z band zbójeckich, potem mianowany na hrabiego przez Cesarza Cathala za zasługi, a następnie nadano mu tytuł Margrabi Górnej Marchii po śmierci poprzedniego Margrabiego. Teraz gdy Larkin zginął w jednej z potyczek z Tulsańczkiami, po owdowieniu swej małżonki, Cesarz ma wybrać nowego Margrabię.

II. Mistycyzmu ówczesnego świata, obrządki opisane, oraz obyczaje.

 Irdiuna i Irkadys
Boskie małżeństwo, wzór życia

      W Ilyrii istnieje wiele kultów, oficjalnym wyznaniem są Irdiuna i Irkadys. Są jednak miejsca gdzie kult      ten jest dużo bardziej ortodoksyjny niż w innych miejscach, najczęściej wtedy państwo odcina się od tej cześć twierdząc, że jest to niemoralne zaś o tak zażyłych wyznawcach mówi się, że są heretykami.
Irdiuna i Irkadys to dawni, starożytni bogowie, którzy prezentowali płodność, urodzajność i stosunek płciowy. Wiarę tę przynieśli pierwsi ludzie z zamorskich krain na swych długich łodziach. Wyznawcy owej religii świętują raz w miesiącu spotykając się we wspólnej świątyni, drugiego dnia miesiąca na wspólne modlitwy które prowadzi Kapłanka. Cztery razy do roku odbywają się święta związane z porą roku. Polegają one na zniesieniu wszelakich dóbr jakie wydała ziemia; owoców, chleba, warzyw i tym podobnych, oraz spożywania ich przy jednym stole przez wszystkich uczestników święta. Najważniejszym świętem oczywiście jest połączenie dwóch żyć w jedno, czyli śluby. Kieruje nimi kapłanka, zaś w wydarzeniu tym biorą wszyscy wyznawcy z danej świątyni oraz zaproszeni goście. Po odprawieniu ceremonii para młoda udaje się na ubocze, do zbudowanego dla nich z tej okazji niewielkiego domu który od tej pory będzie ich domem. Reszta gości zaś świętuje przy ogniskach tańcząc i śpiewając, życząc w ten sposób młodym szczęścia i wielu dzieci. Wedle tej religii dziewczyna powinna wyjść za mąż rok po pierwszym krwawieniu, bądź gdy skończy lat szesnaście. Jeśli do roku życie osiemnastego nie znajdzie sobie odpowiedniego mężczyzny, jej rodzina ma prawo dokonać wyboru za nią. Jest to przeważający kult w państwie Ilyrii.
      Bardziej ortodoksyjni wyznawcy żyją w niewielkich wioskach w których centrum wybudowano Świątynie. Powodem tego zachowania jest święto, odbywające się dwa razy do miesiąca, mające początek w świątyni wspólnymi modlitwami. Następnie Kapłanka odprawia rytuał Wstąpienia, podczas którego w jej ciało wkracza Irdiuna bądź Irkadys. W zależności od kapryśności boga bądź bogini wszyscy obecni uprawiają orgię ku jej/jego czci. W zdarzeniu tym płeć praktycznie nie ma znaczenia a związki typu: kobieta z kobietą, mężczyzna z mężczyzną nie są niczym nowym dlatego też odmiana tej religii jest zakazana i jej uczestniczy muszą odprawiać obrzędy w tajemnicy.
      Bogów tych przestawia się stojących obok siebie, z uniesionymi dłońmi, obróconych twarzami do swych wyznawców. Prawicę Irkadys i lewe ramię Irdiuna zawsze związuje się długą chustą ze wzorzystym wzorem mającą pokazywać, że są oni połączeni jak mąż i żona.

Bóstwa Pomniejsze

Urlik

Pan światła, prawości i spokoju.

Jest to religia czcząca boga, który jest symbolem czystości, prawości i światła. Występują w niej także inne, mniejsze bóstwa lecz wyznawcy głównie skupiają się na Urlik'u. Nie składają mu żadnych ofiar, jedynie co dwa tygodnie spotykają się wczesnym rankiem na łonie natury, poza miastem ażeby wyśpiewać święte pieśni. W ich mniemaniu czczą dla owego boga jest oświecony umysł, stąd też każdy wyznawca dąży do jak najobszerniejszej wiedzy. Kapłanami Urlika mogą być wyłącznie mężczyźni, jednak wymogiem by móc odprawiać święte obrządki jest czystość umysłu jak i ciała, dlatego zachować muszą oni celibat. Charakterystyczną cechą tej religii jest wegetarianizm jej wyznawców; nie jedząc mięsa chcą zachować równowagę w naturze jaką narzucił w ich mniemaniu Urlik - Oczywiście nie jest to obowiązkowe, lecz spożywanie mięsa zbyt często uważa się za pomniejszy grzech. Religia ta jest przeciwieństwem religii Kriniosa.

Krinios

Mór, zniszczenie i degeneracja

Jak zostało opisane powyżej Krinios jest przeciwieństwem Urlika. Według wyznawców jest on starszym bratem boga, który za swe niecne uczynki został zepchnięty w mrok nocy. Wyznawcy Kriniosa posiadają Kodeks, który narzuca im regularne zabijanie istot żywych i zadawanie im cierpienia. Twierdzą, że sprawiając komuś ból karmią w ten sposób swego boga dzięki czemu rośnie w siłę. Charakterystyczną cechą tej religii jest częste samookaleczenie ich wyznawców. Podobnie jak wyznawcy Matki Nocy obrzędy odprawiają pod ziemią, w tajemnicy. Składają wszelakie ofiary oraz raz na rok wybierają dwie osoby z swego grona, które są zmuszane do podjęcia się obowiązkowej walki na śmierć i życie. Wybrani walczą nago wyposażeni jedynie w dwa sierpy. Po zabiciu jednego z uczestników Kapłanka dzieli jego mięso na porcje i rozdaje wyznawcom. Kanibalizm w ich mniemaniu ma połączyć ich duchowo z swym bogiem, dlatego też religia ta jest zabroniona pod karą śmierci.

Pani Nocy

Małżonka Kriniosa, gasząca słońce

 Wyznawcy owej religii praktykują ją w ukryciu przed światłem dziennym. Zwykle krwawe obrzędy i rytuały są odprawiane w podziemiach,w pełnię gdzie na ołtarzach z kości i skór składane są ofiary z zwierząt. Raz na pięć lat ofiarą jest człowiek ażeby udobruchać Matkę, która w mniemaniu wyznawców włada porami dnia i roku. Według nich bogini jest boginią absolutną, surową i kapryśną a więc wszelakie powodzie, kataklizmy i susze są jej sprawką.

III. O Elfach bajdy, magi i wiedźmim rodzie, skrawki kart ze starej biblioteki.

IV. Legendy z Górnej Marchii, stwory spotykane w leśnej kniei oraz polecenie coby łowcę wynająć na te dziwadła.